Allah'a teslimiyeti becerebilmişiz gibi tuttuk teslim olacak kullar bulduk kendimize.Ülke olarak en büyük zaafımız, aslansın kaplansın gazlamasından sonra aydınsın,elitsin,çağdaşsın alkışını elde edebilmek oldu.
Oysa biz benzememeliydik, ılımamalıydık, evrilmemeliydik. Hoşgörülü olmayı ya abarttık yahut tamamen elden bıraktık.Yabancı olana biz gibi olmayana saygılı olmayı çoook yanlış bir anlam...a kaydırıp hayranlığa dönüştürdük.Şefkati,merhameti,
Allah'a teslimiyeti 'elhamdülillah müslüman' seviyesin ile ' benim kalbim temiz ' seviyesi arasında yeterli görüp sabitledik ve dünyada ait olunacak insanlar, hayatlar, topluluklar ya da sahip olunacak kişisel çıkarlar peşinde koşarak ömür tüketmeyi insanlık hali sayarak meşru kıldık.
Oysa ilk tuttuğumuz ipten hiç ayrılmamalıydık. Karanlıktı, dar ve kalabalıktı geçit birbirimizin elini hiç bırakmamalıydık. Oysa söylenmişti bizlere, birbirinize sıkı tutunun saflarınızı sıklaştırın denilmişti.
Sık tutmayı ihmalimiz ile gruplaşma sevdamız doğru orantılı ilerledi durdu seyrek tuttuğumuz safları şeytan en sempatik hali ile doldurdu. Sırtımızdan vurdu kimimizi ve eline verdi bıçağı bir diğerimizin. Saflarımıza girmişti çünkü bilirdi ki karşımıza dikilse kovulacaktı. Karşımıza dikilse şansı olmayacaktı. Saflarımıza girdi ve selam verdi çünkü bilirdi biz de Allah'ın selamını almak mühimdi.
Allaha teslimiyet çizgisini sabit tutmak zor geldi de dünyevi mensubiyetlere zihin kiralamış olmak zorumuza gidemedi bir türlü.
Oysa emanetler vardı korunacak ve vazifeler vardı icra edilecek unuttuk. Bizdeydi işte sıra o hayranlıkla öğrendiğimiz mazimizin ucundaydık ve bizdeydi sıra ve hala tek umut biziz eğer biz saçma gündem akıntılarına kapılır da kendi ellerimizle kendi ülkemizin ipini çekersek maruz kalacağımız belalara maalesef ki müstahakız demektir.
Oysa biz benzememeliydik, ılımamalıydık, evrilmemeliydik. Hoşgörülü olmayı ya abarttık yahut tamamen elden bıraktık.Yabancı olana biz gibi olmayana saygılı olmayı çoook yanlış bir anlam...a kaydırıp hayranlığa dönüştürdük.Şefkati,merhameti,
Allah'a teslimiyeti 'elhamdülillah müslüman' seviyesin ile ' benim kalbim temiz ' seviyesi arasında yeterli görüp sabitledik ve dünyada ait olunacak insanlar, hayatlar, topluluklar ya da sahip olunacak kişisel çıkarlar peşinde koşarak ömür tüketmeyi insanlık hali sayarak meşru kıldık.
Oysa ilk tuttuğumuz ipten hiç ayrılmamalıydık. Karanlıktı, dar ve kalabalıktı geçit birbirimizin elini hiç bırakmamalıydık. Oysa söylenmişti bizlere, birbirinize sıkı tutunun saflarınızı sıklaştırın denilmişti.
Sık tutmayı ihmalimiz ile gruplaşma sevdamız doğru orantılı ilerledi durdu seyrek tuttuğumuz safları şeytan en sempatik hali ile doldurdu. Sırtımızdan vurdu kimimizi ve eline verdi bıçağı bir diğerimizin. Saflarımıza girmişti çünkü bilirdi ki karşımıza dikilse kovulacaktı. Karşımıza dikilse şansı olmayacaktı. Saflarımıza girdi ve selam verdi çünkü bilirdi biz de Allah'ın selamını almak mühimdi.
Allaha teslimiyet çizgisini sabit tutmak zor geldi de dünyevi mensubiyetlere zihin kiralamış olmak zorumuza gidemedi bir türlü.
Oysa emanetler vardı korunacak ve vazifeler vardı icra edilecek unuttuk. Bizdeydi işte sıra o hayranlıkla öğrendiğimiz mazimizin ucundaydık ve bizdeydi sıra ve hala tek umut biziz eğer biz saçma gündem akıntılarına kapılır da kendi ellerimizle kendi ülkemizin ipini çekersek maruz kalacağımız belalara maalesef ki müstahakız demektir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder